Hayatın...
8/3/2009 ·
15/8/2008 - hayatın...
her zaman ağlayan bir palyaço oldu hayat benim için,
bakıp sahte gülücükler attıgım soytarılar oldu.
Bastırılmış ağlama istegimin odağı oldu aynı zamanda şansım.
Ne zaman yazmaya çalışsam kalemimin ucu biter , silgim tükenir,ben tükenirim,ömrüm tükenir.
Kimseye anlatamam derdimi çünkü-şifa niyetine yazıyorum.
Gönül kapımdan girenleri yerde iki üç sabun ve muz kabukları agırladı hep.
Bir yıldız misali kayıp düştüler...
Evet astronomi...
Hiçbir zaman anlamadıgım ama sürekli jüpiterle marsın yamuklarına nasip olmusum bu zamana kadar.Yanımda bir merkür vardı-onunda sıcaktan başı beladaydı zaten.Dünyamı?Sat anasını gitsin.En büyük kötülügü ondan gördüm ya.
Bir tek ayı tanırım gökyüzünde.Günümün en güzel zamanını onunla geçiririm desem yalan olmaz.Aslında ömrümün en güzel zamanını ay la geçiririm.
Yine içimde bitmez tükenmez bir ağlama istegi ve yine yanlış anlaşılmış olmanın pişmanlıgı.
Tepemdeki bulut sürekli yagmakta,gözlerimi yaşlı göstermekte.Ama aglayamam ben beceremem.İçim hıçkırır , ben susarım, ay susar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder