Zamanın önüme büyük bir tabakla getirdiği yanlış dilimdi.
Tadı yarım,küflenmiş,bayatlamış....Hafiften kaşarlanmış..
Tadına bakanlar hep ölürde,
Bakmayanlar yaşarmı?
Gidenler hep dönerde,
Dönenler hep unutulurmu?
Bastonla yürümeye terk edilmiş bir ihtiyar portresiydim en klasiginden.
Yüzü gözü kırışıklar içinde , arka planda sarı sonbahar , uçuşan yapraklar vs.....
Vur! dedi yere hızlıca.
Vurki ses gelsin hala yaşadıgını bilsinler,
Vurki denizler dalgalar birbirine karıssın , inlesin caddeler..
Vursam dağlara taşlara sesim oralardan duyulurmu?
Kırıp atsam ihtiyar bastonu içim rahat olurmu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder