13 Haziran 2011 Pazartesi

Bugün demir attım kör kuyulara,
bu tıpkı kırık parmaklarla piyano çalmak gibi.
Boynumdaki kırmızılıklar sevgili dudağından değil,
yalnızlık denen kan emici sülüklerin eseri.

yetim bir çocuğun pazarda tanımadığı annesini araması
Ne kadar acı değil mi?
Gönderen Sentient zaman: 05:03

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)