Sentient

Şubat gibiydim ,
4 senede bir mutlu olan..
otobüste dagıtılan acı kahveydim,
hiçbir yolcuma tat vermedim,istenmeye istenmeye içildim hep,
"agzımın tadı değişsin" maksatlıydım...geçici mutluluk..
korkuluktum hep çölün ortasında yapayalnız,
kollarım açık,kargasız,işe yaramayan..
yada Bukowski'nin söyledigi gibi afrikadaki çocuklara yardım için gönderilen ilaçtım,
hiçbir zaman içilmeyen (tok karnına)...