yol..

gitti , istedigim herşey gibi.
bitti.
Anadolu kokan dumanını salarak gökyüzüne,
raylarına çocukken çay kaşıgı koydugumuz bi trenle gitti.
tek fark çaykaşıgı yerine umutlarımızı koymuştuk.
Hiç frene bile basmadan,yavaşlamadan,acımadan ezdi geçti hayallerimizi.

Bir trendir hayat,aslında bir metro..
başın cama dayalı yolculuk halindesindir,
Son durağa geldiginde nasıl geçti derse birisi,
"biraz tünel ve karanlık..
sonu aydınlık biliyorum ama her an kaza yapabilir,
bir çocugun raylara koydugu umutlar bizi raydan çıkarabilir..
aydınlıga varmadan herhangi bir şekilde ölebilirim.."