bilinmez

Sancılarım sıklaşıyordu
her an dogurabilirdim yeni yazımı..
"Güneşi söndürün" dedim,
"Ay'ı yakın."
uzandım yere,dertten sırılsıklam olan gömlegimi astıgım yıldızlara baktım.
çıkardım jiletimi önce kollarıma yazmaya başladım,
akan kanımı sürdüm topraga,öyle yada böyle kalıcı bir iz bırakmalıydım gider ayak dünyaya.
açarmıydı acaba kan çiçeklerim,
bir sevgilinin kulagına koyuldugu zaman sesimi duyarmıydı?
yada koklandıgı zaman bir aşık tarafından ben kokarmıydım...
Kaç çiçegimi yakasına asan çömez bir aşıga yol gösterici olurmuydum.
yada bir günde mi solardım...
bilinmez ne kokardım..