bunu bil...

suyun kaldırma gücünden yararlanarak,
düştüğüm dipsiz , aç-susuz , katıksız , katran karası gecelerden çıkmak için
ağladım günlerce...

Bütün yaralarıma tuz,
bütün inancıma ragmen beddua,
bütün tezlerime antitez,
bütün umutlarıma çıkmaz bir tünel oldu hayat.
Atmaya çalıştıgım bütün adımlarda yollar çekildi altımdan,
ne kadar sarılma isteğim olduysa hayata deli gömleği giydirilip kollarım hapsedildi..

Yerçekiminden yararlanarak,
kaçmak istedim ardımdaki çığdan,deprem kargaşasından,savaşlardan,
toklardan,ensesi kalınlardan,yalanlardan,kör gözlerden...

Bütün inancsızlıgıma ragmen alın yazısı denildi,
Bütün aydınlıga varma isteğime rağmen çekildi perdeler,

bilsem ki sana ulaşmak için bütün bu işkenceler,
acıyı bal eylerim,dikeni gül...
Boynuma büyük bir aşkla sarılmış yılanlar,
ne kadar sıkarsa sıksınlar onların yüzünden ölmem....bunu bil...