....

herzaman güldün.
görmekten korktugun,
yaşamaktan çekindigin,
omuzlarındaki tonlarca ağırlıktaki
sıkıntınım ben.
yaklaşmaya çalışma,
uzaktan bile gülme bana.

dokunmak yada yok olmak.
işte bütün saçmalık bu.
beşikten mezara kucaklar,
yalancı ninnilerle büyümüş,
kahkahamsı ağıtlarla,
topraga karışmışım...
alacakaranlık aşkı benimki,
kırık ayna parçalarıyla toparladıgım karmaşık yüzüm.
ve karşındayım.
irinler , iltihaplar,
kana karışmış mikroplar,
damarlarımda...
lanetlenmiş hayatlar,
susuz bütün çiçekler,solmaya yakın.
kırmızı yapraklar,
buzdan bir güneş ama
yakıcı sıcak eritiyor gözlerimi...
mavi ay cesaretime meydan okuyor,
örümcek ağları kaplıyor beynimi,
tüm hislerim,
düşüncelerim,feryadlarım,korkularım
içimde kalıyor.
kapıyorum gözlerimi hayata,
merhaba...