Damarlarımdan içeri kaynar sular,
Erimiş pet şişe yanıkları gögsümde...
Susuz dudaklarım çatlak,burun kanaması eşliginde.
Gözlerimin altı günde on paket sigara çukuru,
Ayaklarımda prangalar...
Boynumda tırnak izleri...
Oturtulmuş bir sandalyeye,
Yazlarım sıcak,göz pınarlarım kurak...
Belki rüya,
Belki gerçek.
Ardımda ayak izleri
"ama kime ait?"
Dilimde kimligi belirsiz bir isim.
Omuzlarımda yeni dogmuş yükler
(ki bu yükleri leylekler getirmiyor bizzat ben doguruyorum bir eşe ihtiyaç duymadan.)
Gögsümde yazdan kalma sevda yanıkları,
Gözlerimde yastan kalma "göz damlaları"
Yüregimde yardan kalma kimsesiz umutlar.
ve sen...
Kurumus kalbimde su bulmak için kuyu açacak kadar tanımsız,
Ölü mü diri mi oldugunu dokunarak bile anlamayacagım kadar ısısız.
Loş bedenimi aydınlatamayacak kadar ışıksızdın.
Çağırsam bana sağır,
Gelsem bana kör,
Gel desem bana topal,
Sev desem kalp nakline ihtiyac duyarsın.
Kimlerle konusuyorsun ey şizofreni yazar?
Bir rüyaydı sevgi sözcüklerini kulaga fısıldamak
o rüyayı gördüm,
belki yaşadım..
Ama hiçbir kulak haketmedi "seni seviyorum"u ondan başka...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder